Hattat Yedikuleli Seyyid Abdullah,İstanbuli

İstanbul'da Yedikule semtinde dünyaya geldi. Bu sebeple Yedikule'li ve Emîr Efendi diye meşhurdur. Babası İmrâhor Câmii İmamı ve Hz. Fâtıma neslinden hattat Hasan Hâşimî'dir. Hâfızlığını ve tahsîlini tamamladıktan sonra, babasının vazîfeli bulunduğu İmrâhor Câmii'ne İmam oldu. Hayatının sonuna kadar bu görevi sürdürdü.

Hâfız Osman'dan 1098 (1686) târihinde aklâm-ı sitteyi meşke başlamış, 1102 (1690)'da mezûn olmuştur. Şeyh Hamdullah ekolünde, mûcize denilecek bir mükemmelliğe erişti. İkisi Sultan III. Ahmed emriyle olmak üzere 24 mushaf-ı şerif, 1000 kadar en'am, evrâd ve kıt'alar, yine pâdişahın emriyle Osmanzâde Tâib Ahmed Efendi'nin Meşârik-i Şerîf tercümesini yazdı. Hocası Hâfız Osman'ın methine mazhâr olan Seyyid Abdullah sarayda meşk hocalığı da yapmıştır. Yazdığı mushafların çoğunu Rugânî Üsküdârî Ali Çelebi ve Haydarpaşalı İbrâhim Çelebi tezhip etmişlerdir. Halvetiyye tarîkatine intisâp etmiş olan Seyyid Abdullah başta Eğrikapılı Mehmed Râsim ve Şekerzâde Mehmed Efendi olmak üzere pek çok talebe yetiştirmiştir. Diğer bâzı talebeleri şunlardır: Ali (ö. 1134/1722); Ali (ö. 1137/1725); Mehmed b. Halil (ö. 1145/1732); Mîr Feyzullah b. Nuh (ö. 1153/1740); Süleyman Ruknî b. İbrâhim (ö. 1155/1742); Mîr Mehmed Emni (ö. 1157/1744); Hoca Mehmed Râsim b. Yûsuf (ö. 1169/1756); Seyyid Ali Kâtibî b. Mehmed Şehrî (ö. 1164/1752); Süleyman (ö. 1164/1751); Osman (ö. 1164/1751); Seyyid Hüseyin (ö. 1166/1753); İbrâhim Nâmık (ö. 1189/1776); Mustafa b. Mahmûd (ö. 1167/1754); Şeyh Ahmed Hâtem (ö. 1168/1755); Yûsuf (ö. 1169/1756); Mustafa Nazîf b. Ömer (ö. 1168/1755); Ahmed (ö. 1168/1755); Ali (ö. 1170/1757); Ahmed İbn el-Hac Mehmed (ö. 1170/1757); Seyyid Ahmed b. Seyyid Mehmed (ö. 1172/1759); Şeyh İbrâhim Dede b. Ali (ö. 1176/1762); Ali b. Abdurrahman (ö. 1176/1763); Süleyman b. Mehmed (ö. 1176/1763); Mehmed b. Abdullah (ö. 1178/1764); Mîr Osman İbn Mîr Mehmed b. Ali Pâşâ (ö. 1179/1766); Ali b. Yâkûb el-Uşşâkî (ö. 1179/1766); Abdülkâdir Zarîf b. Muhammed b. Halîl (ö. 1180/1766); Mîr Ahmed b. Halîl Pâşâ (ö. 1181/1767); Nu'mân Enîs b. Mehmed (ö. 1180/1767); Ali Sabîh (ö. 1183/1769); Seyyid Ahmed Haşim b. Seyyid Ali (ö. 1184/1770); Seyyid İsmâil Şeref b. Seyyid Ali (ö. 1189/1775); Sâlih (ö. 1189/1775); Hasan el-Hâfız (ö. 1192/1778); Şeyh Seyyid İsmâil Saîd b. Seyyid Ahmed (Mîmârşeyhi) (ö. 1193/1779); Sâlih Salâhî (ö. 1201/1787), Mehmed Paşa b. İbrâhim Paşa b. Hasan.

Seyyid Abdullah'ın müze ve kütüphânelerde bulunan eserleri sırasında: TİEM, 2467, 2436, 2438, 2483; İÜK. A., 6540, 6541, 6542, 6543; TSMK. H. 2186, 2187, 2199, 2208, 2226, 2227, 2228, 2235; Kâhire Dârü'l-l Kütübi'l-Mısrıyye, F.C. 112, 113, 115; ABD, Michigan Üniversitesi Kütüphânesi 438 numaralarda kayıtlı kıt'a ve murakka'ları zikredilebilir.

8 Rebîülevvel 1144/ 10 Eylül 1731'de vefât eden Emîr Efendi Eyüp Bahâriye'ye defnedildi. (1)

Müstakimzâde, Tuhfe, s.269; Suyolcuzâde, Devha, s.59; R. Ekrem Koçu, "Abdullah Efendi", İstanbul, A. I, 42; Habib, Hat ve Hattâtân, s.118; Mehmed Süreyya, Sicil, c. III, s. 1374.