Hattat Mehmed Salim bin Hasan Trabzoni

(Trabzon ? - Hindistan 1746).Sâlim Mehmed Efendi Trabzon’da doğdu. Doğum tarihi tespit edilememiştir. Asıl adı Mehmed’dir. Defterdâr küthüdâsı Hasan Efendi’nin oğludur. Tezkire sâhibi Mirzâ-zâde Sâlim, Hicrî 1120 (1708) yılında babasıylaTrabzon’da ikâmete memur edildiği zaman, Trabzonlu Sâlim’le tanışmış ve iyi arkadaş olmuş idi. Tezkiresinde onun zekâsını ve şâirliğini çok över. Bu arkadaşlıktan bir müddet sonra Sâlim, İstanbul’a gelmiştir.İstanbul’a önce Kapudan Mustafa Paşa’nın mektupçusu oldu. Daha sonra Nevşehirli Dâmad İbrahim Paşa’ya intisâp etti. Oğlu Genç Mehmed Paşa’nın dîvân kâtipliğini yaptı. 1730 ihtilâlinde o da Dâmad İbrahim Paşa’nınbütün mensupları gibi saklanmış ve Eyüp’te bir köşeye çekilmişti. Bir yıl sonra Bosna Defterdârı, daha sonra, Büyük Ruznâmeci, ardından Başmuhâsebeci, Mâliye tezkerecisi gibi görevlerde bulundu. 1746 yılında Hindistan’a elçilik pâyesi ile gönderildi, fakat aynı yıl orada vefât etti. Bazı kaynaklarda İstanbul’da vefât ettiği yazılmaktadır ki doğru değildir.Hindistan’da hastalanması üzerine elçilik görevlerini maiyeti Yusuf Ağa’ya bırakmıştır. Yusuf Ağa’nın oğlu olan ve daha sonraları sadrâzamlığa kadar yükselecek Mehmed Emîn Efendi de (1768) bu seyahate katılmıştır. Bu seyahat ve sefâretle ilgili notlar, “Hindistan Sefâretnâmesi” adıyla Mehmed Emîn Efendi’nin kaleminden I. Mahmud’a sunulmuştur. (Eksik bir yazması Millet Kütüphanesinde bulunmaktadır, Nu: 884’te).Sâlim, zeki ve bilgili, şâirlik kabiliyetiiyi bir şâir idi. Şiirlerinde samimiyet hâkimdir. Güzel gazelleri vardır. Şiirleri kaybolmuştur. Şiirleriyle, beyitleriyle ve güzel yazılarıyla tanınan şâir, aynı zamanda üstad bir hattat idi.Hüsni hattı Ağakapılı İsmail Efendi'den öğrenip onun vefatı nedeniyle Mir-Ahur imamı Emir Efendi'den tamamlamıştır.

Tuhfe-i Hattatin S:401-402