Hattat Şeyh Abdullah Amasi

Ekrem Hakkı Ayverdi "Fatih devri Hattatları ve hat sanatı" adlı kitabında şu bilgileri veriyor."Fatih devrinde Osmanlı Türk yazısının ilerleme çağında,kendine has bir üslupla yazan hattatlardan biridir.Amasya'lı olup Şeyh Hamdullah'In akrabasıdır.Seksen sene yaşayarak pekçok yazmış ise de yolundan giden az olmuştur.Yazısı daha ziyade düz kalem üslubuna kaçmakta isede bu vadinin kurucusu olan Yakut-ül Musta'simi'den ayrılma emareleri taşıyan yuvarlak,inhinalı bir tarza maliktir.Yazılarının tetkiki çok kuvvetli bir hattat olduğuna insanı inandırmak için kafidir.Eğer Şeyh Hamdullah'ın,her türlü mukayesenin üstünde kudretli üslubunun doğduğu asra rastlamasaydı daha büyük bir tutabilirdi denilebilir.Abdullah Amasi'nin doğum ve ölüm tarihleri bilinmiyorsada H.924 tarihli bir yazısı görüldüğüne göre H.840 senelerinde doğup Şeyh Hamdullah ile aynı yıllarda vefat etmiş olduğu ihtimali hatıra gelmektedir.Topkapı müzesinde 172 numarada kayıtlı nesih bir mevlüdü vardır.İbrahim Nefeszade Gülzar-ı Savab adlı kitabında bahsedereken diyor ki;Hattat Molla Şems Pir Abdullah'In talebesi idi.Bir gün bana şu fıkrayı anlattı
Abdullah Amasi yaz kış dört tarafı kapalı bir bodrumda oturur içine kimseyi sokmazdı.Gelen öğrencileri tavana yakın pencerenin önünde toplanır,onunla oradan görüşürlerdi.Bir gün bizi pencereden çağırdı "Bana otuz çeki odun alıverin" diye emretti.Bende odunu alıp odasının önüne yığdırdım.Bu işi bir çocukla beraber yaptım,hamal filan kullanmadık.İş bittikten sonra üstad ne vereceğini sordu.Biz de cevab olarak "Bu kadarcık hizmet nedir ki değerini bizden soruyorsunuz,ama bizim sizden bir ricamız var,onu yerine getirirseniz çok seviniriz."dedik."Ricanız nedir" diye sordu."Şeyh Hamdullah'ın hatlarından bir tane verirseniz müteşekkir kalırız,incelemek istiyoruz" dedik.Bunun üzerine "Benim yaşım sekseni buldu.Hayli ihtiyarladım,buna rağmen Şeyh hattının sırlarına henüz erişebilmiş,inceliklerini kavrayabilmiş değilim,siz nasıl anlayacaksını" dedi ve kendi yazılarında ikimizde birer tane verdi.

Şevket Rado-Türk Hattatları S:48
Müstakimzade Tuhfe-i Hattatin S.289