Muhteşem bir hattat olduğunu, I. Mahmud’un İstanbul’da Tophâne semtinde yaptırdığı büyük çeşmenin üstündeki kitâbeden anlıyoruz. Şâir Nahifî ‘nin kaleminden çıkan kitâbenin şiiri çeşmenin etrafını çevirir. Hattat, bu şiiri istifsiz (kompozisyonsuz) yazmıştır. Celî sülüs’ün inkişâf devrinde yazılmış olan bu kitâbe, zamanın en güzel yazı nümûnelerindendir. Harfler, birbirinin aynı olup duruşları itibariyle fevkalâde tatlılık ve yumuşaklı arz eder. Mesela Mehmed-i Bursevî ‘nin bazı harflerinin duruşlarında bir sertlik bulunmasına mukâbil Mustafa b. Süleyman’ın harflerinde buna rastlanmaz. Hattatın adı geçen çeşme için yazdığı kitâbenin son beyti ve tarihi şudur:Dedi bu çeşme-i zîbâya Nahîfî târih / Râh-ı Hakk’da hasenât eyledi Sultan Mahmud.
Tuhfe-i Hattatin S.530
Türk Hattatları 145
Hat ve Hattatan 154
Devha 27

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder